Een goede herinnering aan mijn Vader
Mijn vader kwam uit Doesburg, en ging er prat op goed plat achterhoeks te kunnen verstaan en praten. Bij elk familie feestje proclameerde hij met veel plezier het volgende:
Het was bij duustre maone
Dat ik eens leep deur ’t brook
‘k Was nog net wieder gaone
Of ‘k zag opeens ne spook
Angst Sloag mien in de benen
Ik bèverde als een reet
Daar stond ik heel allene
Hoe ‘k staon bleef, wet ik neet
’t Liep drie maal op en daole
En toen kwam op mien an
‘k riep ‘Jan stro mien hoale’
En ik groezelde ervan
En toen wiep ‘t spoak het laken
Op een maal van zich af
En Henk riep ut de kaoken
Bist bang veur spoken, Jan?
En sinds ben ik allange
Veur gans het spokendom
Niks en geen spier meer bange
Ik zeg nu: ‘t spoakt?…Ach kom’!
Categorised as: gedichten, Overig, tekst