Slaaf
Het lijkt wel alsof de groei van welvaart recht evenredig is met de vatbaarheid voor verslaving van mensen. Het vrije westen koopt met geld de meest uiteenlopende vormen van verlichting, en wil daar vooral altijd weer meer van. We gaan ook niet meer dwars door de ongemakken heen en zoeken een gezonde cocktail van seks-, drugs-, medicijnen-, suiker-, vet-, koffie- , chocolade-, sport-, theeverslaving. Een afgewogen elixer dan wel hè. Matigheid is voor bejaarden en : “tevreden” ook. We vragen ons niet meer af hoe deze mensen zo oud geworden zijn, en leven liever op het randje van zelf destructie. En hoewel ik zelf niet de rijkste Nederlander ben heb ook ik net als ieder ander wat akelige gewoontes. Gewoontes die mijn zelfvertrouwen ondermijnen, en me regelmatig een slecht gevoel in mijn lijf geven. Een zelf gekozen positie waar veel van de vrije medeburgers een mondje over mee kunnen praten. Ik dacht ik maak de slaaf die ik ben. Ik dacht dat deze Slaaf wel een plek verdiend onder ons. Als geheugensteuntje aan de vrijheid die ik heb om te kiezen waar ik zonder kan.
Categorised as: beeldhouwwerk